Gisteren ben ik bijna van de sokken gereden toen ik vanuit de Plantage naar de Pijp fietste. Niet één keer, maar wel bijna drie keer. Nou fiets ik elke dag een uur door de stad, van en naar mijn werk. Ik ben wel wat gewend: afslaande vrachtauto's, brommende scooters, gehaaste suvs, allemaal in de ochtendspits van Amsterdam. Maar gisteren was het erger: het was namelijk autovrije zondag.
Dit milieusparende en voetgangervriendelijke evenement is anders dan je zou verwachten. Volgens plan is heel Amsterdam, (heel Amsterdam?), een hele zondag niet toegankelijk voor auto's. Welke auto's? Auto's die de stad in willen rijden. Politiewagens, brandweerauto's, ambulances mogen natuurlijk rijden, en ook uiteraard taxi's, bussen, trams, o ja, en binnenstadbewoners met auto mogen gewoon rondrijden. Je mag immers de stad wel uit, maar niet in. Je mag ook gewoon naar de brievenbus met de auto, of met de auto naar je tante of oma, als zij maar binnen de stad woont. Verder waren er gisteren in de stad veel evenementen, en alle mensen die ze organiseerden waren dus ook met de auto gekomen. Zij hadden ontheffing.
Kortom, de autovrije zondag was dus helemaal niet autovrij, integendeel. Er werd hard gejakkerd, gescheurd en geronkt.
Ik liep laatst in Brasília op een autovrije zondag. (Brasilia, dat is toch die autostad? Jazeker.) Brasília is elke zondag autovrij, en dan ook echt autovrij. Niet de hele stad, natuurlijk, dat kan niet. Maar wel de eixão, die enorme verkeersader die de stad doorsnijdt. Die is echt helemaal autovrij, vrij van taxi's, ambulances, politiewagens, taxi's, motors, brommers en ander gemotoriseerd verkeer. De eixão is elke zondag het domein van stepjes, joggers, honden met baas, kinderen op driewielertjes, racefietsers en kinderwagens, alles, als het maar niet ronkt....Heerlijk !
